προεκτήκω

Α

1. λειώνω, διαλύω προηγουμένως κάτι

2. παθ. προεκτήκομαι

καταβάλλομαι, εξαντλούμαι τελείως εκ τών προτέρων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + ἐκτήκω «λειώνω εντελώς, διαλύω, καταστρέφω»].